Sa librong Physics, itinanong ito nina Charles Riborg Mann at George Ransom Twiss: “Kapag natumba ang puno sa isang tahimik na kagubatan, may tunog ba ito kung wala namang malapit na hayop na makakarinig?” Naging ugat iyan ng mga pilosopiko at siyentipikong talakayan tungkol sa tunog, pang-unawa, at buhay. Pero wala pang tiyak na sagot para diyan.

Parang katulad niyan ang tanong na naalala ko nung isang gabing pakiramdam kong nag-iisa ako. May isang problema kasi akong hindi ko ikinuwento kahit kanino. Kung walang nakakarinig ng paghingi ko ng tulong, naririnig ba ito ng Dios?

Sa Biblia, marahil pakiramdam ng nagsulat ng Salmo 116 na iniwanan siya ng lahat. Humaharap siya noon sa banta ng kamatayan at nalulunod sa pag-aalala. Kaya tumawag siya sa Dios. Tiwala siyang nakikinig ang Dios sa kanya at tutulungan siya. “Dinidinig niya ang paghingi ko ng tulong sa kanya...pinakikinggan niya ako” (TAL. 1-2). Kahit walang taong nakakaalam ng pighati natin, alam ito ng Dios. At kahit walang taong nakakarinig sa atin, naririnig tayo ng Dios.

Alam natin na ipapakita sa atin ng Dios ang pag-ibig at pag-iingat Niya (TAL. 5-6). Kaya maaari tayong magpahinga nang tahimik at payapa kahit sa panahon ng paghihirap (TAL. 7). Pumanatag tayo dahil nagbibigay ng lakas at kapayapaan ang pangakong tulong at pagsama ng Dios. Isa lamang ang sagot sa tanong ko kung naririnig ba ako ng Dios. Oo, naririnig Niya ako.